6 Best practices voor netwerkbewaking waar elk IT-team zich op moet concentreren

De eigenlijke behoefte aan een gedefinieerde netwerkbewakingspraktijk groeit in de behoefte om deze met de tijd bij te werken. Naarmate netwerken complexer worden, onderling verbonden en geïntegreerd in de kernactiviteiten, maken de afhankelijkheden van verschillende bedrijfsfuncties de uptime van het netwerk cruciaal voor de productiviteit. Teams, mensen en operaties werken elke minuut in de veronderstelling dat het netwerk operationeel is. Als er netwerkproblemen zijn, zelfs in kleinere afleveringen, kan de samenwerking tussen teams worden aangetast, het vertrouwen van de klant worden aangetast en kan het bedrijfsresultaat duidelijk worden geschaad.

Vandaar dat, naarmate netwerken dichter en complexer zijn geworden, de behoefte aan een adaptieve en op heuristiek gebaseerde benadering voor het monitoren ervan alleen maar kritischer is geworden. Hier leest u hoe u uw NMS-praktijken opnieuw kunt configureren voor een beter begrip van het netwerk en uiteindelijk een effectiever beheer van het netwerk:

1. Een probleem definiëren: de gemiddelde netwerkprestaties baseren.

De eerste stap om te begrijpen of het netwerk presteert op het beoogde niveau, is door een kwantitatieve benchmark te hebben om de bestaande netwerkprestaties te vergelijken met de ideale netwerkprestaties. De uitdaging zit 'm in het definiëren: wat zouden de ideale netwerkprestaties moeten zijn?

Netwerkbeheerders kunnen de netwerkprestaties gedurende enkele weken tot enkele maanden observeren op verschillende niveaus van bedrijfsactiviteiten. Aan het einde van de observatieperiode heeft de netwerkbeheerder een benchmark voor gemiddelde netwerkprestaties. Dit kan worden gebruikt om een ​​prestatiedrempel in het netwerk vast te stellen.

Het instellen van de drempel is slechts een deel van de oplossing. Het andere deel is gericht op het ontvangen van waarschuwingen zodra de drempel is overschreden.

Op deze manier kunnen de baseline gemiddelde prestaties van een knooppunt of element in het netwerk als een proxy dienen om problemen in een ander deel van het netwerk aan te tonen. Als het CPU-gebruik bijvoorbeeld agressiever toeneemt ten opzichte van het basisgebruik, is een verandering het waard om in het netwerk te bestuderen. Dergelijke baselining helpt de netwerkbeheerders proactief te worden om een ​​probleem op te lossen, in plaats van reactief te zijn en te wachten tot iemand een klacht indient. Er worden meer tijd en middelen bespaard die zouden zijn besteed aan het afhandelen van de downtime en het beheren van klanten die aan de lijn wachten.

2. Het eigendom van de kwestie definiëren om oplossingen te bespoedigen.

De eerste stap zet de tweede in een stroomversnelling. Zodra u de basislijn heeft vastgesteld, komen de waarschuwingen binnen. Nu hoeft u alleen nog te bepalen wie op welk punt moet worden geïnformeerd.

Dit is een cruciale stap bij het beheersen van MTTR. Vaak krijgen ondernemingen met grote IT-teams de waarschuwingen op het juiste moment, maar de oplossing wordt lange tijd niet verzonden. Dit kan verschillende redenen hebben: verkeerde prioriteiten, verkeerd toegewezen technici, enzovoort. Veel van deze uitdagingen kunnen worden verspreid, zelfs voordat ze zich voordoen, simpelweg door een hiërarchie van eigendom over het netwerk te creëren. Deze hiërarchie bepaalt wie er wordt gewaarschuwd op basis van een inkomende waarschuwing die een drempeloverschrijding aangeeft.

Deze oefening verkleint de kloof tussen het volgen van waarschuwingen en het ernaar handelen. Aangezien het eigendom over het netwerk al is verdeeld, helpt de op regels gebaseerde waarschuwingsaanpak de netwerkbeheerders zich te concentreren op het probleem in plaats van afgeleid te worden door een cohort van problemen die ze misschien niet kunnen oplossen.

3. Laaggevoelige rapportgeneratie.

Communicatie over een complex netwerk wordt vaak gedicteerd door een open systeeminterconnectiemodel. Hierdoor kunnen teams zich concentreren op de interoperabiliteit van het systeem in plaats van zich te concentreren op de onderliggende technologie. Dezelfde prioriteitstelling moet gebeuren in termen van het genereren van rapporten.

De gegevensstroom kan op elk punt of punten in het systeem mislukken. Het monitoringsysteem moet fouten in verschillende technologieën kunnen detecteren en rapporteren. In wezen moet het netwerkbewakingssysteem flexibel zijn voor het detecteren van fouten in de fysieke laag, de datalinklaag, het doorsturen van netwerkpakketten, host-to-host-communicatie, sessies, syntaxis en toepassingen.

Daarom kan het netwerkbewakingssysteem dat de gevarieerde aard van knooppunten en elementen in het netwerk begrijpt en elke waarschuwing met de juiste bron tagt, het NSM-team helpen om probleemoplossingsprotocollen efficiënt op te starten. Problemen die op het punt staan ​​te worden ontdekt, aangezien problemen vroeg in het proces kunnen worden opgespoord.

4. Het probleem oplossen van de afhankelijkheid van de beschikbaarheid van NMS-gegevens van de netwerk-uptime.

Over het algemeen geven netwerkbewakingsteams er de voorkeur aan: NMS binnen het netwerk voor efficiënte gegevensverzameling en snellere rapportage. Dit creëert echter een ongezonde afhankelijkheid tussen de NMS en het netwerk. Als het netwerk een fout krijgt en uitvalt, heeft het team geen toegang tot de gegevens die zijn ingebed in het NMS, hoe geavanceerd het ook is. Hoge beschikbaarheid (HA) kan dit probleem oplossen door ervoor te zorgen dat het NMS actief is, zelfs als het netwerk om welke reden dan ook uitvalt. Hoewel HA een secundaire maatregel lijkt, kan het u redden van het circulaire probleem van netwerkuitval.

5. Beschikbaarheid van gegevens over een tijdlijn.

Alleen al de beschikbaarheid van waarschuwingen over een tijdlijn kan helpen bij het filteren van de problemen van de problemen en het RCA-proces ondersteunen. Een melding krijgen en het oplossen ervan is het dagelijkse idee van monitoring. Maar het hebben van een opslagplaats met waarschuwingen met de juiste bron van het probleem erin getagd, kan helpen bij het bouwen van intelligente systemen die helpen bij het versnellen van het oplossingsproces. Uw netwerkbewakingspraktijken moeten gegevens beschikbaar hebben voor de afgelopen uren, dagen, weken en maanden om u een visueel toegankelijk beeld te geven van hoe een netwerkprobleem wordt verergerd.

6. Zorg voor een uniforme weergave.

Naarmate bedrijven groter worden, moeten hun netwerkmonitoringspraktijken met hen meegroeien. Een klein bedrijf met een toegewijde netwerkopstelling en het team ter plaatse zal niet onmiddellijk in een crisis terechtkomen, aangezien een basistool over het hele netwerk kan rapporteren. Naarmate bedrijven groter worden, voegen ze nieuwe knooppunten in het netwerk toe in de vorm van nieuwe kantoren op verschillende locaties en cloudinfrastructuur. Uw netwerkbewakingssysteem moet zo worden ontworpen dat u een gecentraliseerd overzicht heeft van het hele netwerk, beschikbaar op een toegankelijke manier op één platform. Dit geeft u een duidelijk inzicht in grootschalige netwerktrends en hoe elk knooppunt in het netwerk interplayed met de andere knooppunten in het netwerk.

In Conclusie

Sommige netwerkbewakingsteams zijn misschien van mening dat, hoewel deze best practices zijn ontworpen om de doeltreffendheid van de netwerkbewaking te verbeteren, ze 'te veel gevraagd' kunnen zijn in termen van middelen die aan het NMS worden toegewezen. Dat probleem kan eenvoudig worden opgelost met een tool die is ontwikkeld op basis van deze best practices.

Motadata brengt elk van de best practices als native functies. U kunt laaggebaseerde rapportage, HA, historische records en een federatieve weergave van het hele netwerk hebben, inclusief verschillende locaties, knooppunten en IT-middelen op één plek. U hoeft niet meer tijd te besteden aan het herontwerpen van het netwerkbewakingsproces. De functies van Motadata maken uw proces responsiever, efficiënter en systematischer.